Przy odrobinie szczęścia w Niemczech czy w Holandii przyzwoicie utrzymanego Couriera Combi z pierwszego okresu produkcji można kupić za 200-300 euro, auta z końca ubiegłej dekady kosztują mniej niż 1.000 euro. To niewiele, co skłania importerów do zainteresowania się tym nieco zapomnianym modelem. Zwłaszcza że Courier w tej wersji może z powodzeniem pełnić rolę dostawczaka jak i osobówki. Walory tego zwrotnego samochodu poznajemy głównie w transporcie dystrybucyjnym. Zwraca uwagę duża powierzchnia szyb bocznych, co wynika zarówno z konstrukcji, jak i gabarytów Couriera. Jest on np. o ok. 30 mm wyższy od Peugeota Partnera czy Opla Combo i praktycznie taki sam jak Seat Inca oraz VW Caddy, czyli najwyższe auta w tym segmencie.

W 1996 r. Couriera Combi poddano liftingowi, jednak nie zmieniły się parametry eksploatacyjne. Poprawie uległo zabezpieczenie antykorozyjne, z czym w autach pierwszej generacji był problem.

Tylna, raczej mało wygodna kanapa Couriera w znacznym stopniu ogranicza przestrzeń towarową. Z nominalnych 2,8 m sześc. w przypadku auta dwuosobowego ładownia Combi zmniejsza się do ok. 1,5 m sześc. Po złożeniu kanapy kubatura ładowni wynosi 2,7 m sześc. Koło zapasowe umieszczono pod podłogą, aby nie ograniczać objętości przedziału towarowego. On sam jest funkcjonalny, nadkola nieznacznie wnikają w jego przestrzeń. Kanapa tylna jest składana. Ładowność Combi jest znacząco mniejsza niż furgonu bazowego (495 kg w stosunku do 595 kg). Warto pamiętać o tych 100 kilogramach szczególnie wówczas, gdy na pokładzie mamy nie tylko większą liczbę pasażerów, ale również gdy planujemy załadować ciężki bagaż. Jeśli nie weźmiemy pod uwagę ograniczonej ładowności, może skutkować to szybszym zużyciem np. elementów układu zawieszenia, sworzni wahaczy czy łożysk kół.

Wybór silników Couriera Combi jest niewielki. To 1,3-litrowy motor benzynowy i 1,8-litrowy diesel. Obie jednostki, znane z osobówek Forda (Fiesta, Escort), są dość archaiczne konstrukcyjnie, mało dynamiczne, ale niewiele palą.

Funkcjonalne wnętrze. Ekonomiczne jednostki napędowe (zwłaszcza diesel). Zwrotność.

Niewielka dynamika silników. Marne wykończenie wnętrza. Kiepski komfort podróżowania na tylnej kanapie.

- Zawieszenie, jeśli go nie przeciążamy, nie powinno sprawiać kłopotów. Przestrzegam jednak przed przeładowywaniem, przy czterech podróżujących pozostaje do dyspozycji ok. 200 kg. Radziłbym kontrolować stan rozrządu (wymiana paska co ok. 60 tys. km), dbać, aby nie dochodziło do żadnych wycieków z silnika. Wreszcie blacha, jeśli jej nie konserwowano, może być w marnym stanie.